بررسی هیستولوژیک میزان بازسازی نقایص استخوانی کالواریا خرگوش با استفاده از ماتریکس دمینرالیزه استخوانی به همراه سلول بنیادی مزانشیمی و پلاسمای غنی از فاکتور رشد

سابقه و هدف: با توجه به اینکه رژنراسیون ضایعات استخوانی بزرگ از چالش‌های اصلی بازسازی فکی است، مطالعه حاضر به بررسی تاثیر استفاده همزمان از ماتریکس دمینرالیزه استخوان DBM (Demineralized Bone Matrix)، سلول‌های بنیادی مزانشیمالMSCs (Mesenchymal Stem Cell) و پلاسمای غنی از فاکتور رشدی PRGF (Platelet rich in growth factors) می‌پردازد. مواد و روشها: سلول‌های بنیادی با استفاده از مغز استخوان ناحیه فمور خرگوش‌ها استخراج و ماهیت بنیادی آنها اثبات گردید. PRGF با استفاده از 5 سی‌سی خون که از قلب خرگوش‌ها آسپیره شده بود با استفاده ازدستگاه سانتریفوژ تهیه گردید. طی فرآیند جراحی، ۴ نقص ۸ میلی‌متری بوسیله فرز ترفاین در ناحیه جمجمه خرگوش‌ها ایجاد شد. سلول‌های پاساژ سوم روی DBM بارگذاری شده، ۲۴ ساعت در انکوباتور نگهداری شدند. ترتیب جایگذاری مواد به این صورت بود: گروه۱= DBM، گروه۲= DBM+ PRGF، گروه۳ =DBM+MSCs و گروه۴= DBM+ PRGF+ MSCs. درهفته ۶ و ۱۲ خرگوش‌ها به شیوه وایتال پرفیوژن قربانی شده،آنالیز هیستومورفومتری برروی مقاطع ۵ میکرومتری با رنگ‌آمیزی هماتوکسیلین و ائوزین (H&E) انجام شد. تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم افزار SPSSنسخه ۱۴ و با آزمون ANOVA انجام گرفت. یافته‌ها: آنالیز هیستومورفومتری کلیه مقاطع در ۶ و ۱۲ هفته پس از جراحی، استخوانسازی را در گروه۱، 6/74% و 31/20% در گروه 2، 35/14% و 44/28%، در گروه ۳، 75/17% و 33/31% و در گروه ۴، 94/18% و 21/37% نشان داد. درصد استخوان‌سازی بالاتر در نقص گروه ۴ مشاهده شد. این اختلاف از لحاظ آماری معنی‌دار نبود (05/0P>). نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد استفاده همزمانDBM ، PRGF و MSCsموجب افزایش رژنراسیون استخوان در ضایعات ۸ میلیمتری کالواریای خرگوش نسبت به استفاده تنها ازMSCs یا PRGFخواهد شد.